De APF is de vakvereniging van 2400 predikanten verbonden aan kerken en organisaties binnen de Franse Protestanten Federatie. De APF is opgericht in 1920. Zij organiseert jaarlijkse landelijke predikantendagen en geeft « Cahiers » en « Lettres » uit. Tevens heeft zij een tehuis voor bejaarde predikanten gesticht. Zij legt zich toe tot de ontwikkeling van de morele, maatschappelijke en economische levensomstandigheden van predikanten. De Vereniging is onafhankelijk. Zij zet zich in ten behoeve van de algemene- en beroepsbelangen in samenwerking met kerkelijke organen in Frankrijk en in Europa.
Deze samenvatting kan als volgt worden uitgewerkt:
De APF is een Vereniging.
Als vereniging is de APF een groepering van mensen die verbonden door een gemeenschappelijke doelstelling zonder winstbelang. Zij verenigt haar leden die op vrijwillige basis aan het verenigingswerk bijdragen.
De Franse Predikanten Vereniging.
De APF bestaat vanwege en ten behoeve van predikanten van kerken aangesloten bij de Franse Protestanten Federatie. Al of niet van Franse nationaliteit, zij zijn gemeentepredikanten en aalmoezeniers, werkzaam in Frankrijk of in het buitenland als uitgezondene.
Een vakvereniging.
Elke vakvereniging behartigt gemeenschappelijke beroepsbelangen. De APF heeft haar eigen specificiteit. Haar Statuten bepalen dat zij zich bezig houdt met alles wat de algemene- en beroepsbelangen van haar leden betreft.
De 2400 predikanten in de Franse Protestanten Federatie (FPF).
Alle predikanten van FPF-lidkerken worden beschouwd als leden van de APF. Het gaat om ongeveer 1600 werkende predikanten en 800 emiriti. De meerderheid werkt in een plaatselijke gemeente. Anderen zijn leger-, gevangenis-, ziekenhuisaalmoezenier of medewerker in sociale diensten. Al deze predikanten ontvangen de APF-uitgaven.
De kontekst van de oprichting.
Eerst werd de Franse Protestanten Federatie gesticht. Dit was een direkt gevolg van de Wetgeving die de scheiding tussen de Kerken en de Staat regelt sedert de eerste jaren van de 20ste eeuw. Een baanbrekende federatieve beweging opende de weg. Daarbij kwam dat de Eerste Wereldoorlog predikanten deed streven naar een nauwere verbondenheid. Het initiatief paste ook goed in de dynamische creatieve sfeer van die na-oorlogse jaren. Een nieuwe Wetgeving versterkte in die tijd de positie van vakverenigingen. Dat alles leidde tot de oprichting van de APF in 1920.
De landelijke bijeenkomsten.
De APF organiseert elk jaar een landelijke bijeenkomst. Deze vind plaats in maart in Parijs of elders ten lande. Zo’n vijftig predikanten vanuit alle regio nemen daaraan deel. Deze bijeenkomsten beginnen op zondagavond et besluiten dinsdagmiddag. De zondagavond is vrijgesteld voor uitwisseling van nieuws, de maandag voor het thema, de dinsdagmorgen voor de Algemene vergadering en de Avondmaals-dienst.
De « Cahiers de l’APF ».
Deze komen één keer par jaar uit. Zij publiceren bijdragen aan de landelijke bijeenkomsten, berichten over de Vereniging en nuttige beroepsinformaties. Zij worden per post verzonden aan alle predikanten van de FPF-lidkerken.
De « Lettres de l’APF ».
De rondschrijfbrieven verschijnen enkele maanden voorafgaande aan de landelijke bijeenkomsten. Zij verstrekken informaties over het thema en zijn voorzien van inschrijfformulieren. Ook deze brieven worden per post verzonden aan alle predikanten van de FPF-lidkerken.
Een tehuis voor bejaarde predikanten.
Predikanten die met pensioen gaan worden soms met materiele problemen geconfronteerd. Tijdens hun dienst werden zij gehuisvest in pastoriën. Maar zij beschikken niet altijd over een eigen woning. De APF heeft « Le Châtelet » gesticht. Dit tehuis voor bejaarden is te Meudon, nabij Parijs gebouwd en in 1964 geopend. Onder de bewoners bevinden zich in het bijzonder oud-predikanten en kerkmedewerkers.
De morele situatie van de predikanten.
Predikanten zijn geroepen om het Evangelie van Jezus Christus te verkondigen. Zij dragen Goed Nieuws uit, maar zijn desondanks niet onaantastbaar. Hun moreel word soms aangetast door stress en velerlei druk. Als hun mentale en psychologische vermogens op de proef worden gesteld is bijzondere ondersteuning nodig, of eenvoudigweg bemoediging.
De maatschappelijke situatie.
Predikanten voeren hun beroep uit volgens diens eigen aard. Zij werken in gemeente, aalmoezeniersdienst en diakonale arbeid. Zij treden op in het openbaar en zij leiden tevens hun gezinsleven. Zij bevinden zich beroepshalve op een kruispunt van veelsoortige menselijke verhoudingen. Hun kerkelijke en openbare funktie is van klassieke aard, maar tevens beleven zij een voortdurende destabiliserende evolutie in de samenleving.
De economische levensomstandigheden.
Predikanten ontvangen hun traktement volgens de geldende regels. Velen, maar niet allen zijn met hun gezin in een pastorie gehuisvest. Het hangt van hun kerkgenoodschap af in hoeverre hun overige woonkosten worden vergoed. De Franse sociale wetgeving garandeert het sociale minimum en de Overheid controleert de salarisregeling van de kerken in hun administratieve hoedanigheid als werkgevers.
De verbetering van de levensomstandigheden.
De APF is attent op het moreel van de predikanten. Zij let op signalen die krisis-situaties aanduiden. Zij houdt zich geregeld bezig met de status van de predikanten, evenals hun plaats en rol op hun werkterrein. De APF ondersteunt daarom waar mogelijk alle initiatieven die bijdragen aan de verbetering van de levensomstandigheden.
De « algemene predikanten-belangen ».
Deze ruimvattend term biedt plaats aan alle vragen die predikanten zich stellen. De komplexiteit van hun persoonlijke, gezins en openbare leven roept soms onverwachte vragen op. De samenleving ontwikkelt zich op snel tempo. Predikanten dragen daaraan bij, maar zij zijn er soms ook slachtoffers van.
Beroeps-belangen.
Predikanten oefenen hun bediening uit volgens hun roeping en de verwachtingen van kerken en samenleving. Daarvoor is het nodig om hun funktie regelmatig te evalueren, hun werkmethodes aan te passen en er wakend op toe te zien dat de maatschappelijke, financiële en economische ontwikkelingen hun levens- en werkomstandigheden niet verslechteren.
Ten dienste van de predikanten.
De APF is geheel en onbedeeld toegewijd aan de belangen van de Franse predikanten. Zij neemt de vragen die predikanten haar voorleggen ter harte en zoekt naar de beste mogelijke oplossingen. Als haar eigen mogelijkheden ontoereikent zijn, dan doet zij beroep op deskundigen buiten haar eigen kring - altijd met het doel om de predikanten te dienen.
Het werk van de APF.
Het landelijk bestuur van de APF komt meerdere malen per jaar bijeen. Het organiseert de landelijke predikantendagen, verzorgt de uitgaven, onderhoudt haar relaties en overziet het dagelijks bestuur. Het bespreekt de aktuele vragen betreffende het vakgebied. Soms nodigt het een deskundige of een vertegenwoordiger van een betrokken instantie uit om een behandelt onderwerp te verhelderen. Het Bestuur kan zich uitspreken uit naam van de APF – via een vertrouwelijke of een openbare weg.
De APF is onafhankelijk.
De APF onderhoudt broederlijke relaties met leiders van kerken en protestantse instellingen. Maar zij hangt van geen enkele instantie af. Zij staat op eigen benen en heeft geen verantwoording af te leggen aan sponsors. Zij is onafhankelijk van politieke of syndicale stromingen. Zij laat zich niet manipuleren door pressiegroepen, zelfs niet van predikanten.
Relaties met protestantse instellingen.
De APF neemt geen partijdige houding aan. In de eerste instantie gaat zij er niet van uit dat werkgevers uitbuiters zijn. Wars van onnodige conflicten behartigt zij de predikantenbelangen als deelgenoot aan het gezamelijk zoeken naar het behoud van bereikte voorzieningen en de verbetering van de levens- en werkomstandigheden. Zij ondersteunt alle inspanningen die betrokken instanties maken in dat opzicht.
Frankrijk en Europa.
De APF werkt voornamelijk in Frankrijk. In verband met de Europese Conferentie van Predikanten-verenigingen (KEP) is zij door vertegenwoordiging tevens betrokken in Italië, Spanje, Portugal en Griekenland. In vergelijking met Noord-Euopese landen vormen de protestanten hele kleine minderheden in die landen.